خدا بخواهد شروع کردم که داستانی بنویسم .
البته خیلی از این " شروع " ها داشتم ، مشکل تمام کردنش است .
دست و دلم دیگر نمی رود که کوتاه بنویسم و آدم بلند نوشتن هم نیستم .
دعا کنید این یکی از دست نرود .
خوشم نمی آید مثل مادری باشم که نمی تواند بچه هایش را نگه دارد و به دنیا بیاورد . در واقع خیلی وحشتناک است وقتی که فکرش را بکنی .
چه میشد اگر قادرمتعال ، به جای تمام چیزهایی که به من نداده ، کمی حوصله و صبر به من میداد ؟
بچه که بودم ، یعنی قبل از رفتن به دبستان ، به هیچ عنوان حاضر به پوشیدن دامن نبودم .
به هیچ عنوان .
حتی وقتی که قرار بود عکس دوره آمادگی را بگیرند ، گفته بودند دخترها همه دامن بپوشند .
من هم آمدم خانه و گفتم همه باید شلوار بپوشند . و این شد که در عکس آمادگی ، تنها دختری که دامن ندارد منم .
بعدها که بزرگتر شدم و حتی همین حالایش ، می فهمم که پوشیدن لباس هایی که دامن دارد ، یکی از ملزومات زندگی یک دختر است . حالا چه خوشش بیاید و چه خوشش نیاید . مجبور است که خوشش بیاید و حالا من هم خوشم می آید .
به همین سادگی است .
می خواهم بگویم که تمام اتفاقات زندگی ما همین است .
مجبوریم.
خیلی وقتها .
---------------------------------
زلزله ای که امروز در افغانستان و پاکستان آمد ، به شدت متاسفم کرد .
به دوستان افغانستانی عزیزتر از هر چه وطن ، این مصیبت را تسلیت می گویم .