دالک

یه وقتهایی فکر می کنی که همه چیز رو به راهه ،

همه چی رو فراموش کردی ،

همه رو بخشیدی ،

و چیزهای بد ، خاطرات بد گذشته ات ، همه اش تموم شده و رفته .

مثل  کابوسی که خیلی اذیتت کرده باشه و حالا فقط تصاویر محوی که دیگه لایق یادآوری هم نیستن یادت مونده باشه .

اما

یه روز صبح ،

از خواب که بیدار میشی ،

احساس می کنی رنج و جراحتِ همه اتفاقات و خاطرات گذشته ات ،

- از بی اهمیت ترین تا کشنده ترین -

انگار توی قلبت زنده شده .

توی قلبت انگار ، دل شکستگی ، تازه است .

می فهمید چی میگم ؟

انگار که کسی وقتی خواب بودی، به گذشته پرتابت کرده باشه .

انگار که یه جایی ، توی همون سالهایی که برات خوب نبوده از خواب بیدار شدی .

حتی اگه اون روز ، روز خوبی باشه ، شب قبلش بارونی بوده باشه ، ابر توی آسمون باشه ،

اگه همه چیز هم رو به راه باشه ؛

به هر حال اون روز ، مسلما تو خوشحال نیستی .

-----------------------------------------

پ.ن : چرا خیلی وقته خواب خوبی نمی بینم ؟

یا قادر متعال ؛

بهای یک رویای شیرین چه باشد ؟