دالک

* هر انسان بزرگی حواریون خاص خودش را دارد.اما بدبختانه همیشه یک یهودا شرح حال او را مینویسد.

" به قول سعدی علیه الرحمه:ندانم کجا دیده ام در کتاب"

به نام آفریننده ام.

زیر تک درخت زیتون روی تپه نشسته ام.باد ملایمی می آید و برگهای زیتون را تکان میدهد.معمولا در این منطقه زیتون نمی روید و وجود همچین درختی در اینجا برای من نوعی معجزه است.

امروز روز خوبی است؛ اما پیامبر هنوز بیمار است.با امروز تقریبا سه هفته میشود که بیمار است.

مدام از این وضعیت ناله و شکایت میکند.فکر میکند خدا او را نیز فراموش کرده است.هذیان تب است.

از پرستاری کردن او خوشنودم؛اما خدا مرا ببخشد؛گاهی ناله و شکوه هایش خسته ام میکند.بیماری برایش خوب است.هر چه رنج بکشد، روحش پاکتر میشود..هر چند خود نیز چند روزی میشود که احساس تب میکنم.چشمانم سرخند.میل عجیبی به خوابیدن دارم؛اما نمیشود که من نیز تمام روز را استراحت کنم.یک نفر باید باشد تا از کلبه مراقبت کند،گوسفندان را به چرا ببرد،برایشان نی بزند،شیرشان را بدوشد و ضمنا برای پیامبر بیمارمان سوپ کلم تهیه کند.

آخ...کلم...باید امروز به شهر بروم و کلم بخرم.چند کوپک بیشتر در جیبم نیست.خدا کند کلم های ارزان قیمتی گیرم بیاید.شاید بتوانم دفترچه ای هم نسیه کنم.اما شهر رفتن عذابم میدهد.جای آلوده ایست.مردهایش پستند و زنانش بی پروا.عبادت خانه های بزرگی دارند اما عبادتگاه هایشان لطف این تپه و این درخت زیتون را ندارد.پیامبر شهر را دوست دارد و اگر سر پا باشد خودش برای خرید به شهر میرود.کار درست را هم پیامبر میکند.

چشمانم میسوزند.حرارت تمام بدنم را داغ کرده است.میخواهم گوسفندان را به قادر متعال بسپارم و کمی بخوابم.خنکای اینجا حالم را بهتر میکند.یادم باشد امروز پیرمرد دوره گرد به اینجا می آید.یک دست لباس اضافه در خانه دارم.

دعای امروز:خداوندا؛یا قادر متعال؛علاوه بر پیامبرت و این حواری حقیر،آن گوسفند آبستن نیز بیمار است.لااقل بر او و بره بینوایش مرحمت فرود آر.

آمین.